بررسی اثر انالاپریل بر نوروپاتی دیابتی در موش صحرائی

مقدمه: نوروپاتی یکی از عوارض دیابت است که از اهمیت خاصی برخوردار است . کاهش سرعت هدایت عصب که هم در نوروپاتی های دیابتی در انسان و هم در مدلهای حیوانی دیابت بوجود می آید به عنوان یک شاخص مهم نوروپاتی دیابتی در نظر گرفته می شود. در این تحقیق اثر داروی انالاپریل بر کاهش سرعت هدایت عصب، تعداد مویرگهای اندونوریوم و ضخامت غشای پایه مویرگها در عصب سیاتیک حرکتی در موش صحرائی دیابتیک بررسی شده است. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه تجربی است که در آن از 50 سر موش صحرائی نر (gr450-300)استفاده شد. موشها به پنج گروه 10تائی (کنترل، شم، دیابتی، پیشگیری و درمان) تقسیم شدند. القای دیابت بوسیله تزریق زیر جلدی آلوکسان (mg/kg140) انجام گرفت. وزن بدن و گلوکز خون حیوانات در روز شروع آزمایشات و در پایان هر هفته اندازه گیری شد. به گروههای شم و پیشگیری از روز شروع آزمایشات وبه گروه درمان ازپایان هفته پنجم به بعد به مدت چهار هفته روزانه mg/kg 5 انالاپریل به صورت خوراکی تجویز شد. سرعت هدایت عصب درعصب سیاتیک حرکتی در روزپایان آزمایشات اندازه گیری شد ، سپس تعداد مویرگهای داخل عصب و وضعیت ضخامت غشای پایه مویرگها در گروههای مختلف بررسی گردید. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که تجویز خوراکی داروی انالاپریل که یک مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین می باشد ، می تواند نقش مؤثری در پیشگیری و درمان نوروپاتی دیابتی داشته باشد. یافته ها: دیابت به مدت 5 هفته باعث کاهش سرعت هدایت عصب به میزان 45% گردید (05/0p